Jongeren programma milieu bewustzijn – Cambodja 

In Cambodja is de noodzaak om aandacht aan het milieu te geven heel hoog. De milieuvervuiling in Cambodja is enorm. Ook is er onder de lokale bevolking heel weinig bewustwording met betrekking tot klimaatverandering en een schoon milieu.

Chikara Cambodia wil dit aanpakken. De stichting steunt veelbelovende jongeren met de financiering van hun universitaire opleiding. De activiteiten worden nu uitgebreid met een programma om ‘milieu ambassadeurs’ op te leiden die Cambodja op een duurzame en klimaatvriendelijke wijze verder helpen opbouwen. De jongeren voeren concrete activiteiten rondom duurzaamheid en milieu in hun eigen gemeenschap.

Eén van de activiteiten is het maken zeepjes van natuurlijke en gerecycled grondstoffen. Deze zeepjes worden naar de gemeenschappen gebracht en uitgedeeld. Daar leren de mensen over hygiëne en worden ze bewust gemaakt van milieu aspecten. Wanneer mensen 2kg afvalplastic inleveren, worden ze beloond met gratis zeep. Dit plastic wordt door de jongeren naar een verzamelplaats in Siem Reap gebracht. Hierdoor wordt veel zwerfplastic uit de natuur gehaald en bewustwording gecreëerd.

De-institutionalisering programma van weeshuizen – Bali, Indonesië

Er is in de afgelopen 10 jaar enorm veel voortschrijdend inzicht verworven over de gevaren van institutionalisering; het fenomeen dat wezen en half-wezen in weeshuizen worden opgevangen. Deze kinderen hebben vaak psychische problemen, groeiachterstand, verlatingsangst en worden soms blootgesteld aan verbaal, fysiek en seksueel geweld. In Indonesië is de implementatie van de landelijke norm voor weeshuizen bijzonder slecht. De lokale autoriteiten (zoals de kinderbescherming) zijn niet op de hoogte van de wetgeving, veel weeshuizen zien kinderen als handelswaar en ouders zijn vaak niet op de hoogte van mogelijkheden om kinderen in de gezinsstructuur te houden.

Het weeshuis Jodie O’Shea in Denpasar diende als pilot voor dit project. Dit heeft geresulteerd in 80 kinderen die herenigd zijn met hun familie. Op dit moment heeft ook het Indonesische Leger des Heils, dat 17 weeshuizen in Indonesië heeft, om begeleiding gevraagd en heeft de Sociale Dienst van Denpasar een verzoek om medewerking gedaan. Hoewel de sluiting van deze 17 weeshuizen gedreven werd door financiële tekorten, heeft het dankzij begeleiding van de lokale partner tot nieuwe inzichten geleid. Om dit belangrijke project verder te ontwikkelen is een professionaliseringsinspanning nodig, zodat de capaciteit kan worden vergroot en meer kinderen kunnen ontsnappen aan de donkere wereld van de inrichting.

Dit project heeft als doel de mentaliteit en de manier waarop mensen naar weeshuizen kijken te veranderen. Het programma is er op gericht bewustwording te creëren en weeshuizen te begeleiden in een herenigingsproces van kinderen met ouders. Daarnaast stimuleert het een nieuw aannamebeleid in lijn met de landelijke norm, en helpt bij een beter kinderbeschermingsbeleid en het terugdringen van geweld. Dit programma richt zich op drie verschillende doelgroepen; de regering, 50 weeshuizen en ouders/families.

Opleiding sociale werkers voor thuisbegeleiding gehandicapten – Paramaribo, Suriname

In Suriname wordt er nauwelijks aan thuiszorg gedaan. Duizenden mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking die thuis wonen, krijgen daardoor geen hulp. Daar willen we met dit project verandering in brengen. Een goede opleiding tot thuiszorgmedewerker is daarvoor nodig.

De Surinaamse stichting Opo Doro komt vaak schrijnende situaties tegen van mensen met een handicap die niet geholpen worden. Voor het gezin, familie en buren is het vaak een enorme belasting om goede zorg te bieden. In Suriname zijn wel revalidatiecentra en andere opvangcentra, maar die hebben lange wachtlijsten. Mensen worden met een behandelplan naar huis gestuurd. Eenmaal thuis komt er van die zorg niet veel terecht, omdat het aan goede kennis ontbreekt en er geen hulpverleners zijn die thuis op bezoek komen.

De Surinaamse overheid wil hier graag verandering in brengen en steunt het plan van Opo Doro om thuiszorg in te voeren. Deze stichting heeft al goede ervaringen opgedaan door met drie medewerkers de afgelopen jaren zestig gezinnen thuiszorg te geven. Twee van hun begeleiders hebben veel ervaring in het werken met kinderen met een beperking en hun gezinnen. Nu is het noodzakelijk dat er meer jongeren worden opgeleid tot thuiszorgmedewerker. Het plan is om een opleiding op te zetten die vooral praktisch van aard is, zodat straks meer gezinnen geholpen kunnen worden. Ook hoopt Opo Doro dat de overheid en zorginstanties overtuigd raken van het nut van thuiszorg, zodat nog meer mensen in hun eigen veilige omgeving goede zorg krijgen

Inrichting en training modelboekerij  – Solu Khumbu, Nepal 

Het niveau van onderwijs op het platteland in de regio van Solu Khumbu in Nepal is laag. Kinderen dromen van banen die in de omgeving niet te vinden zijn en waar hun opleiding ook helemaal niet goed genoeg voor is. Veel jongeren trekken na hun studie weg naar de steden, in de hoop daar werk te kunnen vinden. De mensen die achterblijven leven van de landbouw en gebruiken al jaren dezelfde methodes. Dat levert genoeg oogst op voor eigen gebruik, maar te weinig voor de verkoop.

Om het leven op het platteland te verbeteren is het plan bedacht om de jongeren praktisch agrarisch onderwijs te bieden en ze te helpen om met moderne landbouwtechnieken te werken. Over een periode van vijf jaar willen we 25 jongeren trainen. De focus ligt daarbij op meisjes, omdat zij in Nepal vaak een belangrijke rol spelen in de landbouw.

Door het bouwen van een modelboerderij kunnen jongeren straks experimenteren met die nieuwe landbouwtechnieken. Op de boerderij gaat biologisch geteeld worden. De eerste studenten worden opgeleid tot trainer, zodat zij een coachende rol kunnen vervullen voor toekomstige studenten en de lokale bevolking.

Na afloop van hun opleiding schrijven de studenten een businessplan. Na goedkeuring krijgen ze een microkrediet waarmee ze hun eigen boerenbedrijf kunnen opstarten. De bedoeling is dat zo de studenten een hoopvolle toekomst krijgen, waar straks hun hele familie van gaat profiteren. De modelboerderij zelf moet over vijf jaar op eigen kunnen staan, zodat ze niet meer afhankelijk zijn van buitenlandse hulp.

Inkomen genererend waterproject voor teruggekeerde ‘COVID-jongeren’ – India

In het van oorsprong zeer waterrijke Uttarakhand, een Indiase deelstaat grenzend aan Tibet en Nepal, is water al lang niet meer overal beschikbaar of bruikbaar voor de lokale bevolking. Regenval neemt de laatste jaren aanzienlijk af en het regenwater stroomt (in de moessontijd) ongebruikt de helling af omdat effectieve opvang ontbreekt. Ook is veel water vervuild en daarom ongeschikt voor consumptie. Onderzoek toont aan dat momenteel in sommige regio’s van Uttarakhand zo’n 80 procent van de ziekten wordt veroorzaakt door vervuild drinkwater.

In de afgelopen twee jaar zijn duizenden mensen terug gegaan naar het platteland omdat er door de Covid maatregelen niets meer te verdienen viel in de grote steden. In Uttrakhand is echter ook geen werkgelegenheid en is men aangewezen op landbouw en bosbouw. Waterbehoud is hierbij essentieel.

Het project richt zich op zeven dorpen in de Henval-vallei, waar 300 jongeren een belangrijke rol krijgen in het herstellen en verbeteren van de waterbronnen, onder meer door loofbomen aan te planten. Zij zullen nauw samenwerken met de al bestaande en goed lopende vrouwengroepen in deze dorpen. Naast het planten van bomen, uitgraven van vijvers, herstellen van oude watertanks en irrigatiesystemen, zal er aandacht zijn voor het tegengaan en controleren van bosbranden.